धुंद पाऊस: एक ओलाचिंब अनुभव
उन्हाळ्याच्या प्रचंड काहिलीनंतर मनात फक्त एकाच गोष्टीची प्रतीक्षा होती, ती म्हणजे 'पाऊस'. त्या दिवशी दुपारपासूनच आकाशात कमालीचे पावसापूर्वीचे वातावरण तयार झाले होते. पक्ष्यांची किलबिल थांबली होती आणि उष्ण वाऱ्याची जागा गारव्याने घेतली होती. पाहता पाहता काळ्या ढगांनी आभाळ भरून आले आणि दिवसाच जणू रात्र झाली.
थोड्याच वेळात पावसाच्या मोठ्या थेंबांचे आगमन झाले. मातीचा तो सुगंध सगळीकडे दरवळला. हा माझा प्रत्यक्ष अनुभव इतका विलक्षण होता की, स्वतःला घरामध्ये कोंडून ठेवणे अशक्य झाले. मी धावत गच्चीवर गेलो. पावसाच्या सरी अंगावर झेलताना जो आनंद घेतला, तो शब्दात मांडणे कठीण आहे. पावसाचा तो वेग, ढगांचा गडगडाट आणि मधूनच चमकणारी वीज यामुळे वातावरण अधिकच रोमांचक झाले होते.
या पावसाचा परिणाम असा झाला की, जिकडे पहावे तिकडे चैतन्य पसरले होते. झाडे न्हाऊन निघाली होती आणि रस्त्यावरून पाण्याचे छोटे ओहोळ वाहू लागले होते. कवीने म्हटल्याप्रमाणे, 'श्रावणमासी हर्ष मानसी' अशीच काहीशी अवस्था झाली होती.
सर्वात अविस्मरणीय प्रसंग तो ठरला, जेव्हा पावसात भिजून आल्यावर आईने दिलेला गरम वाफाळलेला चहा आणि कांदा भजी! त्या पावसाने केवळ सृष्टीलाच नाही, तर माझ्या मनालाही तृप्त केले. पावसातील तो ओलाचिंब प्रसंग माझ्या स्मरणात कायमचा कोरला गेला आहे.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा